گزارش صعود به قله چین کلاغ
استان تهران، با مرکزیت پایتخت، گنجینه‌ای از مناطق کوهستانی است که خط‌الراس باشکوه توچال، همچون دیواری استوار در شمال شهر، قله‌های متعددی را در دامنه‌ی خود جای داده است. در میان این قله‌ها، “چین کلاغ”، با ارتفاع 2820 متر، همچون نگینی بر دامنه‌ی جنوبی این خط‌الراس می‌درخشد. این قله‌ی زیبا، مشرف به شهر تهران، در شمال منطقه سعادت آباد واقع شده و به همین دلیل، نزدیک‌ترین مسیر دسترسی به آن نیز از همین منطقه آغاز می‌شود. مسیر دیگر صعود به این قله، دره‌ی سرسبز درکه و جنگل کارا است که از سمت شرق به قله منتهی می‌شود.
شرح برنامه صعود:
برنامه صعود ما به قله‌ی چین کلاغ، با هماهنگی قبلی و با همراهی جمعی از دوستان صمیمی، در ساعت 6:00 صبح روز جمعه، 17 بهمن 1403، از مقابل شهرک بام تهران در سعادت آباد آغاز شد. در آن ساعت، شهر هنوز در خواب بود و تنها چراغ‌های پراکنده‌ای در دل تاریکی خودنمایی می‌کردند.
مسیر پیش رو، که “دره‌ی چین کلاغ” نام دارد، مسیری مشخص و پرتردد است که در امتداد رودخانه‌ای عریض امتداد می‌یابد. البته، در زمان اجرای برنامه‌ی ما، رودخانه کاملاً خشک بود و تنها بستری از سنگ و شن را در بر داشت. مسیر پاکوب، که به وضوح قابل تشخیص بود، ما را به سوی قله هدایت می‌کرد.
در سکوت و تاریکی صبحگاهی، گام‌هایمان را استوار برمی‌داشتیم. پس از حدود 30 دقیقه پیمایش در جهت شمال، رفته رفته تعداد درختان مسیر افزایش می‌یافت و گویی به استقبالمان می‌آمدند. پس از گذشت یک ساعت، خود را در میان انبوهی از درختان سر به فلک کشیده یافتیم که رودخانه از میانشان می‌گذشت. این منطقه، با هوای پاک و مناظر دل‌انگیز، مکانی ایده‌آل برای استراحت و صرف صبحانه بود.
در این منطقه، متاسفانه حیواناتی همچون روباه به راحتی به انسان نزدیک می‌شوند که این موضوع، نشان از تغییر رفتار این حیوانات در اثر تعامل با انسان دارد. پس از صرف صبحانه‌ای مختصر و تجدید قوا، از منطقه‌ی پر درخت خارج شده و به تدریج ارتفاع گرفتیم. شیب مسیر کمی تندتر شد و دورنمایی از قله و دامنه‌ی جنوبی پرشیب آن، که همچون دیواری سر به آسمان کشیده بود، پدیدار گشت. مسیر پاکوب، که در بخش‌هایی به شکل زیگزاگ طراحی شده بود، صعود را آسان‌تر می‌کرد و از فشار مستقیم بر زانوها می‌کاست.
با هر گامی که به سوی بالا برمی‌داشتیم، منظره‌ی شهر تهران، که پشت سرمان گسترده شده بود، زیباتر و کامل‌تر می‌شد. گویی شهر، همچون فرشی بزرگ، زیر پایمان پهن شده بود. در نهایت، پس از حدود 3 ساعت پیمایش بی‌وقفه، در ساعت 9:00 صبح، با سرافرازی بر فراز قله‌ی چین کلاغ ایستادیم.
از روی قله‌ی چین کلاغ، چشم‌اندازی بی‌نظیر از قله‌های اطراف قابل مشاهده بود. قله‌های سولدار و بند عیش، در جنوب غرب و غرب، همچون دو یار دیرین، در کنار یکدیگر خودنمایی می‌کردند. قله‌ی کلکچال، در شمال شرق، با صلابت و استوار ایستاده بود و قله‌های شاهنشین و توچال، در شمال و شمال شرق، عظمت و شکوه رشته‌کوه‌های البرز را به رخ می‌کشیدند.
پس از حدود 30 دقیقه استراحت، ثبت عکس‌های یادگاری و لذت بردن از مناظر تماشایی، مسیر فرود را در پیش گرفتیم. در این هنگام، هوا کمی مه آلود شده بود و ابرها، همچون پنبه‌هایی سفید، در اطراف قله شناور بودند. مسیر فرود را، از همان مسیر صعود، با احتیاط و گام‌هایی مطمئن طی کردیم. با استراحت‌های کوتاه و بدون هیچ چالش خاصی، در ساعت 12:00 ظهر به ابتدای دره‌ی چین کلاغ و ورودی شهرک بام تهران رسیدیم و این صعود خاطره‌انگیز را با سلامتی و شادمانی به پایان رساندیم.
