گزارش صعود به قله سلطان ساوالان 19 الی 21 شهریور 1404
چهارشنبه، نوزدهم شهریور ماه سال هزار و چهارصد و چهار، بیست همنورد پرشور از آکادمی کوهنوردی، به سرپرستی بانوی پرتلاش، خانم محبوبه نجاری، با یک دستگاه اتوبوس VIP از پایتخت راهی شابیل اردبیل شدیم. مسیر تهران تا اردبیل، با عبور از شهرهای قزوین و زنجان، به دلیل مصادف شدن با تعطیلات پایان هفته، پر ترافیک بود، اما این چیزی از شور و شوق ما کم نکرد. سرانجام، حوالی ساعت هشت شب به شهر زیبای اردبیل رسیدیم. از آنجا، با یک دستگاه مینی‌بوس برای حمل نفرات و یک وانت برای کوله‌پشتی‌ها، به سمت شابیل حرکت کردیم و در نهایت، ساعت ده و نیم شب به مقصد نهایی‌مان، شابیل، رسیدیم. پس از استقرار در محل اقامت و صرف شامی دلچسب، همه همنوردان آماده استراحت برای یک صعود هیجان‌انگیز شدند.
پنجشنبه، بیستم شهریور ماه هزار و چهارصد و چهار، ساعت سه و نیم صبح با صدای بیدارباش سرپرست برنامه، روز صعودمان آغاز شد. متاسفانه یکی از همنوردان عزیز، به دلیل خستگی مفرط شب گذشته، از ادامه مسیر منصرف شد، اما بقیه گروه با روحیه‌ای عالی آماده حرکت شدند. با پاترول به سمت پناهگاه حرکت کردیم؛ مسیری حدوداً پنجاه دقیقه‌ای از شابیل تا پناهگاه که نویدبخش شروع یک ماجراجویی بود. پس از رسیدن به پناهگاه و کمی آماده‌سازی، همگی به سمت قله حرکت کردیم. هوا دلپذیر، آفتابی و بدون وزش باد بود، بهترین شرایط برای صعود! با گام‌های آهسته و منظم، و استراحت‌هایی یک ساعته، در ساعت ده صبح به سنگ محراب رسیدیم. پس از کمی استراحت و ثبت لحظات با عکس‌های یادگاری، مجدداً راهی قله شدیم. رأس ساعت ده و چهل دقیقه، نوزده نفر از همنوردان عزیزمان، با غرور و افتخار، بر فراز قله زیبای سبلان ایستادند. لذت این فتح بزرگ، در کنار مناظر بی‌بدیل، خستگی راه را از تنمان زدود.
نیم ساعت پس از عکاسی و لذت بردن از چشم‌اندازهای بی‌نظیر، ساعت یازده و ده دقیقه، مسیر بازگشت به پناهگاه را در پیش گرفتیم. در مسیر برگشت نیز از همان راه فلش‌گذاری شده صعود استفاده کردیم. اما جذاب‌ترین و هیجان‌انگیزترین بخش این صعود، مواجهه با خرس سبلان بود! هم در مسیر رفت و هم در مسیر برگشت، این حیوان باشکوه را از فاصله نسبتاً نزدیک دیدیم، تجربه‌ای که بر هیجان و خاطره‌انگیزی این سفر افزود. این لحظات، با وجود هیجان و زیبایی‌اش، یادآوری مهمی برای تمامی کوهنوردان بود که به هیچ عنوان نباید به خرس سبلان غذا بدهند و باید به طبیعت و حیات وحش آن احترام گذاشت.
ساعت چهارده و سی دقیقه، روز پنجشنبه، با خستگی دلپذیر اما روحیه‌ای عالی به پناهگاه سبلان بازگشتیم. پس از هماهنگی، با پاترول به شابیل برگشتیم و آنجا پس از صرف غذایی لذیذ و استفاده از آبگرم معدنی که خستگی را از تن به در می‌کرد، به استراحت و شب‌نشینی دوستانه پرداختیم. صبح روز جمعه، بیست و یکم شهریور ماه هزار و چهارصد و چهار، تمامی همنوردان آکادمی سنگنوردی و کوهنوردی فیالستون، پس از صرف صبحانه‌ای دلچسب، مستقیم از شابیل به سمت تهران حرکت کردند و در نهایت، ساعت بیست و دو شب، همگی با خاطراتی شیرین و فراموش‌نشدنی، به سلامت به ترمینال آزادی رسیدند.
